PSALM 2

1 Dlaczego narody się buntują, czemu ludy knują daremne zamysły? 2 Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pamazańcowi1: 3 «Stargajmy Ich więzy i odrzućmy od siebie Ich pęta!» 4 Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa2, 5 a wtedy mówi do nich w swoim gniewie i w swej zapalczywości ich trwoży: 6 «Przecież Ja ustanowiłem sobie króla na Syjonie, świętej górze mojej». 7 Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: «Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem3. 8 Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. 9 Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz»4. 10 A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi! 11 Służcie Panu z bojaźnią 12 i Jego nogi ze drżeniem całujcie5, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.